Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Suo genere perveniant ad extremum; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Duo Reges: constructio interrete. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; An tu me de L. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nihil ad rem! Ne sit sane; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. A mene tu? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nulla erit controversia. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sed quid sentiat, non videtis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo
editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et
Quare?

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab
Aristotele ante tractatos?

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Sed residamus, inquit, si placet.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Bork: Quid est enim aliud esse versutum?
Bork: Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Bork: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Peccata paria.: Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Ut pulsi recurrant?: Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.